Tytuł polski: ----------
Tekst i muzyka: Hachi
Wokal: Hatsune Miku
Pappara, poruszam się bez ani chwili odpoczynku.
Ro-do, ro-do, ran-ran-ra.
Każdy dzień wygląda tak samo.
W jednej chwili stałam się jak zagubiony kot.
Ktoś gdzieś stara się z kimś zamienić miejscami.
Ma-no-, ma-no, ran-ran-ra.
Ale nikt nie zauważa tego, co ważne,
bo wszyscy tylko gonią nic nie znaczące liczby.
Na dnie twojego serca znajdują się zamknięte na klucz drzwi.
"Robią sobie żarty," powtarzałam sobie
i zignorowałam pukanie do drzwi.
"Nic się nie zmieni." Poddałam się,
wciąż popędzana przez wskazówkę stojącego zegara.
Gdyby był to sen, to ucieszyłabym się
i z poważną miną powiedziała: "Gwiazdko, spełnij moje życzenie!"
Tik-tak, ruszaj się, głupi żołnierzyku!
Brzęk, brzęk, ran-ran-ra.
Podejmij decyzję natychmiast.
W jednej chwili stałam się jak usmolony śmieć.
Ranek i noc starają się zamienić miejscami.
No-ma, no-ma, ran-ran-ra.
Ale nikt nie przejmuje się tym,
bo wszyscy tylko chciwie gonią liczby.
Zza drzwi wydobywa się nikły głos.
"Nic się na to nie poradzi." Drwiłam sobie po cichu,
siedząc z ręką opartą na kolanie w kącie pokoju.
Zabierz mnie stąd, nie ważne dokąd.
Przecież żaden książę na pewno po mnie nie przybędzie.
"Dobry wieczór, dzień dobry,"
mówi ktoś zza drzwi.
"Bez obaw, nie musisz otwierać drzwi z klucza."
"Przecież słyszysz mnie stąd wyraźnie, prawda?"
Nie chcę tego słyszeć!
Nie chcę, nie, nie chcę!
Ej, czekaj, nie idź nigdzie!
Zostań przy mnie, wysłucham cię.
"Jestem do niczego." Kłamałam,
chcąc, żeby ktoś to zauważył.
Jesteście zimni, nie chcę was dotykać.
Nie ważne, ile czasu minie, nigdy nie otworzę z klucza tych drzwi.
Nawet w trumnie mój mechanizm pracuje.
Nie chcę powiedzieć, "No dalej jakoś daję sobie radę."
Wskazówka zegara zawsze się kręci.
A odgłos życzliwego pukania zawsze przyprawi mnie o łzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz