KAITO - FLOWER TAIL

Tytuł oryginalny: FLOWER TAIL
Tytuł polski: KWIATOWY OGON
Tekst i muzyka: yuukiss
Wokal: KAITO


Tuioku to bôkyaku no nami ni kakato o yudanete wa
Poddawszy swe podeszwy falom wspomnień i zapomnienia,
Kanenone ni mukau mo yagate hiza o tukikuzureru
kieruję się tam, skąd dochodzi bicie dzwonów, lecz wnet padam na kolana. 

Otagai no mabataki ga kikoeru kurai no kyori nanoni
Odległość między nami jest tak niewielka, że słyszymy mrugnięcia swych powiek.
Itunomanika maku wa orite kawaita hakusyu ga narhibiku
Jednak w jednej chwili kurtyna opadła i rozległy się suche brawa. 

Wadati ni saita ketudanno hana ga sotto hyôzyô o kaeru syunkan mo
Stanowczy kwiat, który rozkwitł w rowie, łagodnie zmienia swój wyraz w ciągu sekundy.
Kono kodoku sae itôsii to usobuite ketirasenu mama tohô ni kureru
Na to krzyczę, że jego samotność jest mi droga i nie mogąc zerwać, pogrążam się w zmieszaniu.

Asatuyu de mezameru o mukae tasogare o miokuru
Rankami witam poranną rosę, wieczorami żegnam zmierzch.
Akkenai saigetu wa asiato gurai sika nokosezu
Pędzący czas nie pozostawia po sobie nic poza śladami stóp.

Arasuzi mo ketumatu mo aimaina butai ni tatitukusu
Stoję na scenie, na której rozgrywa się przedstawienie o niejasnej fabule i zakończeniu.
Soredemo mata maku wa agaru dareka to te o tori odoridasu
A mimo to kurtyna znów się podnosie, wezmę czyjąś dłoń i zacznę tańczyć. 

Kareha ni somaru yuuzari no miti de ima ribetu no hibi o sinoburedo
Po zmroku, na drodze wysłanej uschniętymi liśćmi, wspominam dni naszego rozstania.
Sono setuna sae eienni nomikomarenu yôni iki o hazumase aruiteyuku
Jednak by chwili tej nie pożarła wieczność, idę swą drogą oddychając z trudem.


Wadati ni saita ketudanno hana ga sotto hyôzyô o kaeru syunkan mo
Stanowczy kwiat, który rozkwitł w rowie, łagodnie zmienia swój wyraz w ciągu sekundy.
Kono kodoku sae itôsii to usobuite ketirasenu mama tohô ni kureru
Na to krzyczę, że jego samotność jest mi droga i nie mogąc zerwać, pogrążam się w zmieszaniu.

Kareha ni somaru yuuzari no miti de ima ribetu no hibi o sinoburedo
Po zmroku, na drodze wysłanej uschniętymi liśćmi, wspominam dni naszego rozstania.
Sono setuna sae eienni nomikomarenu yôni iki o hazumase aruiteyuku
Jednak by chwili tej nie pożarła wieczność, idę swą drogą oddychając z trudem,

Hana no obane ga sasou mama ni
oczarowany przez kwiatowe pióra ogonowe.