Hatsune Miku i GUMI - Nie boję się wilków!

Tytuł oryginalny: おおかみなんかこわくないッ！
Tytuł romaji: Ookami nanka kowakunai!
Tytuł polski: Nie boję się wilków!
Tekst i muzyka: OSTER project
Wokal: Hatsune Miku i GUMI


"Dawno, dawno temu, w sercu lasu był sobie dziewczynka mieszkająca we wspaniałym dworze."

Aa, dziś nudno jak zazwyczaj.
Jestem zupełnie jak ptaszek w klatce.

Mama mówi, że w lesie żyją złe czarownice i wilki,
dlatego nie wolno mi wychodzić na zewnątrz.

Małe ptaszki opowiedziały mi 
o cudownych rzeczach w lesie.
Łagodne światło przebijające się przez gałęzie drzew, szum strumyka.
Rozmawiając tak ze zwierzaczkami
zapragnęłam zobaczyć te wspaniałości na własne oczy. 

Nie boję się wilków! Mówi się, że są straszne tylko na przestrogę.
Nie będę dzieckiem na zawsze, więc nie róbcie ze mnie głupiej.
Nocą, gdy świeci okrąglutki księżyc, wyruszę na swoją pierwszą wielką przygodę.
Wyślizguję się przez okno i dysząc biegnę w głąb lasu.

Polegając na świetle księżyca zbieram poziomki,
wypełniam nimi swój koszyczek i idę dalej.

Kiedy wstąpiwszy na ścieżkę otoczoną stokrotkami
spojrzałam za siebie, zobaczyłam wilka. 

Wpatrywał się we mnie uważnie wielkimi ślepiami,
słuchał głosu mojego serca wielkimi uszami,
miłym głosem wyszeptał wielką paszczą:

"Biedna panienko, ja nie będę traktował cię jak dziecko."

To rzekłszy, wilk delikatnie 
przyciągnął mnie do siebie i 
prawie chapnął w szyję!

Nie boję się wilków! Co to, to nie! Tak krzyczę w myślach.
Moja podarta falbaniasta sukienka splamiona jest malutkimi poziomkami.
W brudnej sukience poszarpanej przez wielkie pazurzyska 
uciekłam z płaczem, lecz rozlane mleko nie wróci z powrotem do butelki.

Spojrzenia ludzi idących miastem zdają się wytykać mi
błąd, który popełniłam i przeszłość, której nie sposób zmyć.

Nie boję się wilków! Naprawdę straszną rzeczą była
moja głupia próba udowodnienia, że jestem dorosła.

Nie boję się wilków! Powinnam była się bać, jednakże
czyściutkie powietrze w moim pokoiku miało na mnie zły wpływ.
W takich brudnych ubraniach nie mogę już wrócić do domu.
Gdy tak szłam w głąb lasu, ja też stałam się wilkiem!

"Założone na niego łańcuchy błękitnik zerwał,
po czym został zabity przez śmiertelną truciznę zwaną ciekawością.
Chronienie tego, co nam drogie i obawianie się straty
zdają się być bardzo podobnymi ideami, różnią się jednak zupełnie."

Nie boję się wilków! (6x)